پروتکل FTP که مخفف File Transfer Protocol است یک روش استاندارد برای انتقال فایل‌ بین یک کلاینت و سرور توی شبکه‌ های مختلفه که استفاده های زیادی ازش میشه. مثلا طراح‌های وب از FTP استفاده می‌کنند تا فایل‌های وب‌سایت رو به سرور ارسال کنن. یا برای انتقال فایل‌های سنگین بین کاربران و سرورها و حتی برای بک‌آپ گرفتن از دیتاها به یه سرور راه دور ازش استفاده میکنند.
FTP به صورت کلاینت-سرور کار می‌کنه، به این معنی که یه کامپیوتر (کلاینت) به سرور FTP وصل میشه و شروع به انتقال داده‌ها می‌کنه. این ارتباط دوطرفه هست و هر کدوم از طرفین می‌تونند دستورات رو به همدیگه ارسال کنند.
FTP از دو پورت استفاده می‌کند. پورت 21 برای کنترل و پورت 20 برای انتقال داده. استفاده از این پورت‌ها به دو حالت ارتباطی که FTP ازش پشتیبانی میکنه بستگی داره. این دو حالت شامل Active mode و Passive mode میشه. Active mode یا حالت فعال، سرور به کامپیوتر(کلاینت) وصل میشه و فایل‌ها رو ارسال یا دریافت می‌کنه. در حالت Passive یا حالت غیر فعال، کامپیوتر(کلاینت) به سرور وصل میشه و فایل‌ها رو می‌فرسته یا دریافت می‌کنه.
باید این نکته رو در نظر داشت که نسخه قدیمی FTP امن نیست و اطلاعات به صورت ساده و رمزگذاری نشده منتقل میشن. اما نسخه‌های جدیدتر FTP، مثل SFTP و FTPS، از رمزگذاری استفاده می‌کنند تا داده‌هایی که در حال انتقال هستند، ایمن بمونند و از حملات و دزدی اطلاعات جلوگیری بشه.
اما نکات مثبتی که درباره این پروتکل هست اینه که انتقال فایل خیلی راحت و سریع هست و امکان مدیریت فایل‌ها به شکل‌های مختلف، چه از راه دور و چه نزدیک رو میده و همچنین اکثر سیستم ها و نرم افزارها از FTP پشتیبانی می‌کنند.